Portugese kleden

Heb jij dat ook wel eens op vakantie? Dat je graag iets wilt kopen als je ergens bent?Portugees kleed

Alleen maar even kijken

Twee weken geleden was het bij mij raak. Ik was met Leo, mijn man in Portugal. Lekker een weekje herfstvakantie. In Silves in de Algarve zag ik ze: prachtig geweven kleden in alle kleuren van de regenboog en met prachtige dessins. Ik kon het niet laten om er naartoe te lopen. "Even maar", meldde ik aan Leo, die al voelde hoe laat het was. En gniffelde in zijn vuistje. Want ik wist het ook: ik kon toch geen kleed meenemen. Ik kon vanwege het vliegtuig alleen wat ansichtkaarten kopen.

Geen nood dus. Niets aan de hand. Twee kleden lagen bevallig uitgespreid over twee aftandse banken (maar daar zag je nu niets meer van). Ik keek ernaar, voelde aan de kleden. Ik wilde de maat weten: 180 x 220 cm, precies de goede maat, registreerde mijn hersenen. Ik zocht naar een prijskaartje. Ik hoefde helemaal niet te weten hoe duur ze waren. Toch zocht ik kortsachtig naar de getallen die me zouden zeggen: Toch véél te duur. Maar oh, wat waren ze betaalbaar! € 35,00 voor zo'n prachtig kleed op mijn bank…

Dat deed zeer!

Ik liep de winkel uit. Quasi niet geïnteresseerd en quasi in balans. Leo maakte een opmerking. Ik verstond nog net: "niet kopen". Ik barstte los: "Ik heb niets gekocht. Het doet wel pijn, hoor. Oef, net als van de zomer in Frankrijk met die sprei, maar toch ietsje minder". En ik voelde de pijn als een steen op mijn borst drukken. In de zomervakantie kon ik mijzelf nog troosten ("Als het de bedoeling is dat ik een gehaakte sprei moet kopen, kom ik er vast nog wel een tegen"). Nu werkte dit niet. Ik zou nog honderd kleden tegenkomen en zou ze alle honderd niet mee kunnen nemen in het vliegtuig. 25 kilo is 25 kilo. En daar hàdden we al extra voor betaald… 

Gekocht en toch niet tevreden

Herken je dit? Het verlangen om van vakantie tòch iets mee terug te nemen? Al heb je het niet nodig? Al leg je het voorgoed in je kast? Al geef je het thuis direct weg? Kan allemaal, maar kòpen zal je. Een dag later kocht ik op de hoogste berg van de Algarve bij Monchique een aantal pannenlappen, voor mij en mijn dochters. Mijn vakantiekoopbehoefte was bevredigd. En toch, toch voel ik mij niet echt tevreden.

Ik merkte dat het verlangen naar materiële zaken, die ik helemaal niet nodig heb, me nog steeds uit balans kan brengen. Reden om er eens verder naar te kijken. Welke verlangens heb ik? Welke verlangens zijn signalen die vragen om actie en welke "slaan nergens op"?
En wat dòe ik daar dan vervolgens mee? 

Dit ga ik onderzoeken in de Online AdventsChallenge! Doe je mee?

De Adventstijd is daar als de periode van verwachting en verlangen naar vrede op weg naar Kerst een prachtige tijd voor.