Eergisteren zat ik weer eens in de kapperstoel. Even relaxen vind ik dat altijd, babbelen bij het knippen, tijdschriftje lezen tijdens het intrekken van de kleur onder het genot van een kopje koffie. Naast mij zat dit keer een jonge vrouw onder het kappersmes. De kapster vroeg hoe het met haar ging na de operatie. De jonge vrouw, ik noem haar nu even voor het gemak Saskia, sprak luid en duidelijk. Ik hoefde mijn oren niet te spitsen. Ik kon meegenieten van haar wel en wee. 'Ja, weet je wat het is…. overdag heb je je bezigheid, maar 's avonds ….. op de bank voor de tv…… dan kijk ik een filmpje, een serie of zap een beetje', Saskia zuchtte 'en dan ga je zoeken hè…… als je alleen bent …… koek of chips, chocola ….. dat is het moeilijkste….. als je niks te doen hebt…..'.
Verwondering
Als ik zo'n ontboezeming beluister, …..
dan verwonder ik mij vooral en vallen mij een hoop dingen op. De gelatenheid van Saskia (het is nu eenmaal zo), beginnen met 'weet je wat het is'….(klinkt als: er komt nu een waarheid als een koe), het spreken in de 'je'-vorm (klinkt algemeen, dus iedereen heeft dit), 's avonds hoor je niets meer te doen dan alleen voor de tv te zitten (ook als er niets bijzonders is), en als afleiding dan maar gaan eten, snoepen liever gezegd.
Hoe zou het zijn voor Saskia, als zij echt zou vertellen hoe het voor haarzelf is, voor haar alleen, dus zonder er een algemene waarheid van te maken, door in de 'ik'-vorm te spreken, door gezelschap, tv niet als verplichte nummers te beschouwen en als die er niet zijn, de leegte ervan op te vullen met een nutteloze bezigheid: snoepen.
Hoe zou het voor Saskia zijn als zij zèlf haar leven vorm geeft, en zich niet lààt leven door (algemeen geaccepteerde) gewoontes waarvan veel mensen, Saskia ook, dènkt dat je zo hoort te leven, want iedereen doet het toch zo…..
Stel je eens voor ….
Stel je eens voor, dat Saskia dit zou vertellen: 'Ja, het gaat goed. Ik heb het aardig in de hand. Overdag neem ik regelmatig pauze en na de lunch ga ik lekker even uitwaaien buiten. 's Avonds doe ik meestal niet veel meer. Maar als er niets op tv is, doe ik hem lekker uit en lees ik een boek of ben ik bezig met mijn hobby, het maken van kinderkleding. Heerlijk. Als ik bezoek heb, kletsen we lekker bij een bakje koffie.
Hoe klinkt dat? Ik hoor een Saskia die veel energieker is, die zelf de regie over elke minuut van haar leven heeft, omdat ze van binnenuit leeft.
Denken vanuit angst of vanuit liefde
Zelf geniet ik van avonden dat de tv niet aan is, dat ik alleen thuis ben en dat ik bezig ben met datgene waar op dàt moment mijn hart naar uitgaat. Uit eigen ervaring kan ik je vertellen dat we op twee manieren kunnen leven: vanuit angst en vanuit liefde. En dat begint bij je denken. Je denkgeest, zegt Een Cursus in Wonderen.
Ik wil graag met je delen hoe Een Cursus in Wonderen mij geleerd heeft om mijn denkgeest te trainen. Dat kan. Deze heb je misschien wel eens gehoord: 'Wij zijn niet onze gedachten. Wij hèbben gedachten'. Gedachten komen en gedachten gaan. Welke gedachten dat zijn, dààr heb je zèlf grip op.
Met 'De Gouden Oversteek' reik ik je de eerste 21 lessen van deze Gedachtentraining aan.