Opgaan naar het huis van de Heer en onderweg foto’s aan een muur.
De fotograaf ontvangt me vriendelijk in zijn winkel. Kunst kijkt me aan.
“Le magasin, est-il ouvert cette après-midi?”, vraag ik, want ik wil me graag onderdompelen in de lokkende beelden. “Je ne sais pas. Quand que suis ici, je suis ici. Quand je suis là, je suis là.” “Je suivre la lumière”, zegt Jean-Claude op mijn vraag of hij op zoek gaat naar een onderwerp of juist fotografeert wat hij tegenkomt.
“Est-ce que les affaires marchent?”, vraag ik. “Je ne suis pas riche, mais j’ai suffit…pour manger, m’habiller et demeurer”. Dit komt me bekend voor – van de Cursus in Wonderen…
In vogelvlucht, steekwoorden, sneller dan het licht vertel ik waarom ik hier ben voor de tweede keer. Mijn Frans vliegt over de heuvels en kent geen grenzen.
Ik koop foto’s bij hem. Ze geven de seizoenen van mijn ziel weer. Ik merk dat ik de lente oversla. Die heb ik inderdaad gemist dit jaar. Een grote foto van een meisje in de basiliek trekt me, alleen in de grote ruimte, haar gezicht naar het licht gewend. “C’est moi!”, zeg ik tegen Jean-Claude, “c’est comme je me sens”. Pinnen kan niet, dan maar contant. Oeps, een hap uit mijn budget. “Nu heb ik nog geld, aan het eind van de week is mijn portemonnee leeg”, zeg ik tegen de ijverig inpakkende fotograaf. “Oh, mais ce n’est pas vrai! A ce moment là tu gagne de nouveau d’argent. Tu écrit? Tu fait de la musique? Alors, le monnaie d’aujourd’hui est pour ce jour. Le monnaie de demain est pour demain”. De klok luidt, ik reken af en haast me naar de mis.