Wat een mooie dagen beleven we op dit moment. Dit Hemelvaartsweekend aan het begin van mei is zonovergoten na een nog best wel koude aprilmaand. Afgelopen vrijdag was ik aan zee. Wandelen met mijn voeten door het frisse water en daarna een pilsje op het terras. Samen met mijn oude schoolvriend genoot ik al bijkletsend van de zon, het windje, de ruimte en het uitbreken uit ons dagelijkse leven van werken, gezin, verkeer en letten op de tijd. Het scheen ons toe dat het warme zonnetje stil stond aan de hemel. “Het lijkt wel of de zon blijft staan”, zei mijn vriend, “daarstraks stond hij toch ook precies daar?” Inderdaad, we hadden het gevoel dat de paar uur die we aan het strand vertoefden, geen grenzen kenden. We voelden ons vrij.