Maand: september 2011

Het Gardameer
Lago di Garda
in de zachte zomerzon
lieflijk strooit de zon
haar stralen
over en langs en naast
de bergen
het meer schittert
het dorp schuttert
met al die mensen 
in haar ziel
en even voor
een paar zomerzonweken
is San Zeno 
San Zeno niet meer.
Haar zomergezicht
is vrolijk en druk
Ze houdt van de mensen
en hunkert toch
naar het stille
van het meer
dat onder haar flanken
spiegelt wat ver boven haar
zich afspeelt in de 
onbedekte klare lucht
en
zij
zucht …
het dorp.

De handjes op de muren van het MAS
verbeelden wat er binnen is te zien
Hoe de verbeelding van de mens
door alle eeuwen heen
door het hart van Antwerpen is gegaan

De stille kruisweg op de muren van de omgang
in de St. Pauluskerk 
verbeelden wat er binnen is te zien
Hoe de verbeelding van de mens
door alle eeuwen heen
door de harten van de mensen is gegaan

De films op de muren van Cartoon's
in de Kaasstraat
verbeelden wat er buiten is te zien
Hoe de verbeelding van de mens
door nog geen eeuwen heen
door de illusie is gegaan

De mensen op straten en pleinen
in het centrum
verbeelden wat er binnen en buiten is te zien
Hoe de verbeelding van God
door alle eeuwen heen
door het leven van nu is gegaan
 

Tot zijn schrik
bij nader inzicht
toen zijn hoofd ging werken
en tot zijn verrassing
in het moment
toen zijn hart opsprong
ontwaarde Leo
in de kathedraal
de stempeltafel voor de pelgrims.
Hij sprak de pelgrims aan
– twee Friezen – die telkens een
stuk van de weg naar Santiago liepen
en hun verhalen stormden bij hem
ongenood naar binnen.
Bij het realiseren van het feit
dat ook hij op zijn komende tocht
hier in deze onverwachte grote, prachtige
heilige plaats zal aankomen en nederig
bij de kerkelijke autoriteiten een stempel
op zijn pas zal laten drukken, schrok zijn
gemoed door een overweldigende indruk
en glipten de teugels van het leven
voor een moment van nu – uit zijn handen.

De lachende engel van Reims
brengt een glimlach op mijn gezicht
Ze ontwapent en maakt me los
en als ik nu alleen zou zijn
zou ik een dansje eraan wagen
door de theatrale zaal over de
vloer en op de slag van haar vleugels
zweef ik langs de pilaren en 
over het altaar en neemt de flow
mij mee naar alle hoekjes van de kerk
waar haar vriendjes, de spinnen, de duiven,
de muizen en de vleerlingen, de torren en
de vliegen, wonen en samen op een witte
vlucht varen wij ten hemel.

De blauwe kleuren van Chagall
ze lonken uit de verte
uren zijn nog niet genoeg
om alle beelden
te voelen in herte
Ik zie het lam
Ik zie de man
Ik zie de Samaritaan
Ik zie het aan
en koop een boek
Alleen de blauwe kleuren
van Chagall
geuren
in mijn hart

De kathedraal
wat is zij mooi!….
Vergeten was ik hoe groot, hoe mooi…
De kathedraal
Haar vensters vertellen het verre verleden
Haar hoogte reikt naar God
Wat is zij mooi!…
De kathedraal
                       (rondeel)

Zomerrondje Europa
Zo maar samen weg
Onbekende bestemming
Merken dat het veilig is
Eerste stop maakt me kinderlijk blij
Rijden over 's Heren wegen
Recht op ons onbekende doel af
Overdaad aan prachtige indrukken
Naar de bergen en dan verdwalen
Delen van wat ons beroert
Jachten en haasten kennen we niet
Even de stilte in het paradijs
En muziek van Sigiswald
Uren slapen en niets doen
Raken aan oude herinneringen
Openen van verborgen schatten 
Pijnlijke spieren in Venetië
Alles is goed
Zomerrondje Europa
                                 (woordgedicht)

 

Vijf lange dagen
ondergedompeld
in het sobere leven
van Postel

Vijf intensieve dagen
zwemmen
in de vijver van
de Cursus in Wonderen

Vijf mooie dagen
van langzamerhand
thuiskomen 
in mezelf en gaan merken
dat de anderen dat ook doen.

Vijf bevrijdende dagen
van angst naar liefde
door voortdurende vergeving
van mezelf, waar alles mee begint
en waar de zwaarte mee eindigt

Vijf open dagen
van opengaande harten
van opruiming en aha
van oversteek en doorgaan
Niente mi manca

 

Dit kleine kloosterdorp
barst uit zijn voegen
van levendigheid
Boeken en pleinen
Bloemen en heiligen
Zakelijke gasten en godzoekers
Dagjesmensen en eendagsvliegen
Ze laven zich aan de leeuwende bron
Ze ontdoen zich van hun geeuwende on-
noemelijkheid en treden op hun
sporen terug hun eigen leven in
Maar wel verzadigd van kleuren, van geuren,
geraakt door een woord of de sfeer.
Misschien was hier wel de Heer…

Op de heuvel van Taizé
lopen zo veel jongeren
Ze lachen, ze maken muziek
Ze huilen, ze lezen, ze studeren
Ze voelen, ze begrijpen en niet
Ze zoeken en maken plezier
Ze vinden, rouwen, en bouwen
De jongeren van Taizé
ze léven
net als jij
en ik