Krijg jij dat wel eens te horen van je man, je vriend, je vrouw of je collega? Zeg jij dit wel eens tegen iemand? En wat doe je als je dit compliment krijgt? Ontvang je het breeduit lachend en zeg je met een smile "Dankjewel!" Ik merk dat ik soms wil gaan uitleggen dat het dan door de omstandigheden komt, of door iemand die mij hielp. Niet nodig, denk ik dan later.
Heb je er al iets van meegekregen?
Maart begint met de Nationale Complimentendag. Nationaal nogal liefst. Ik heb al een bericht voorbij zien komen op mijn werk waar ons domeinhoofd (sjieke naam tegenwoordig, vind je niet?) zijn medewerkers erop attent maakte vanmorgen. In dat bericht zei een van mijn collega's terecht: "Elke dag is complimentendag". En daar heeft hij wel een punt.
Eergisteren zat ik weer eens in de kapperstoel. Even relaxen vind ik dat altijd, babbelen bij het knippen, tijdschriftje lezen tijdens het intrekken van de kleur onder het genot van een kopje koffie. Naast mij zat dit keer een jonge vrouw onder het kappersmes. De kapster vroeg hoe het met haar ging na de operatie. De jonge vrouw, ik noem haar nu even voor het gemak Saskia, sprak luid en duidelijk. Ik hoefde mijn oren niet te spitsen. Ik kon meegenieten van haar wel en wee. 'Ja, weet je wat het is…. overdag heb je je bezigheid, maar 's avonds ….. op de bank voor de tv…… dan kijk ik een filmpje, een serie of zap een beetje', Saskia zuchtte 'en dan ga je zoeken hè…… als je alleen bent …… koek of chips, chocola ….. dat is het moeilijkste….. als je niks te doen hebt…..'.