En dan ….
bevangt ons de stilte
We schuiven schuchter aan,
de vespers in
Resonans
van mens
van dier
en God.
Drie broeders, dertien zusters
zingen vol zachtheid de lof.
Met liefde en liefdevol
houden zij hier –
in het zuiden van Frankrijk
tussen de bergen
op deze stille plek –
de lofzang gaande.
Open zijn zij
om door te geven
de adem Gods.
Hun zijn valt samen
met het Zijn.
Hun zingen geeft
de Adem stem
Woorden
en klanken
omhullen de adem
en zoeken de trilling
van de stilte.