Maand: november 2010

Opgaan naar het huis van de Heer en onderweg foto’s aan een muur.
De fotograaf ontvangt me vriendelijk in zijn winkel. Kunst kijkt me aan.
“Le magasin, est-il ouvert cette après-midi?”, vraag ik, want ik wil me graag onderdompelen in de lokkende beelden. “Je ne sais pas. Quand que suis ici, je suis ici. Quand je suis là, je suis là.” “Je suivre la lumière”, zegt Jean-Claude op mijn vraag of hij op zoek gaat naar een onderwerp of juist fotografeert wat hij tegenkomt.
“Est-ce que les affaires marchent?”, vraag ik. “Je ne suis pas riche, mais j’ai suffit…pour manger, m’habiller et demeurer”. Dit komt me bekend voor – van de Cursus in Wonderen…
In vogelvlucht, steekwoorden, sneller dan het licht vertel ik waarom ik hier ben voor de tweede keer. Mijn Frans vliegt over de heuvels en kent geen grenzen.
Ik koop foto’s bij hem. Ze geven de seizoenen van mijn ziel weer. Ik merk dat ik de lente oversla. Die heb ik inderdaad gemist dit jaar. Een grote foto van een meisje in de basiliek trekt me, alleen in de grote ruimte, haar gezicht naar het licht gewend. “C’est moi!”, zeg ik tegen Jean-Claude, “c’est comme je me sens”. Pinnen kan niet, dan maar contant. Oeps, een hap uit mijn budget. “Nu heb ik nog geld, aan het eind van de week is mijn portemonnee leeg”, zeg ik tegen de ijverig inpakkende fotograaf. “Oh, mais ce n’est pas vrai! A ce moment là tu gagne de nouveau d’argent. Tu écrit? Tu fait de la musique? Alors, le monnaie d’aujourd’hui est pour ce jour. Le monnaie de demain est pour demain”. De klok luidt, ik reken af en haast me naar de mis.

Pontigny
Omrijden langs Pontigny
De tweede dochter van Cîteaux
Ik treed binnen en word omvangen
Een verblindend witte sfeer
omhult me – wit, witter, witst
Stil, stiller, stilst
– Nà de koninklijke platanenlaan
waar Petrus’woorden klonken:
ik ben een mens, ik ben een mens
van vlees en bloed –
Buiten treft het zachte lichte geel me
van vallend lindeblad.
En ik vervolg mijn weg …

Vissershuis
Dit huis is anders
Dit huis moet wennen
Dit huis weerspiegelt de stilte
Dit huis is anders
De rivier stroomt onhoorbaar, en toch ruist
het als ik buiten kom
Dit huis moet wennen
Dit huis is anders

Ik maak de ruimte mijn ruimte
Sjouw met meubels, verzet de tafel
En langzaam verandert het stille huis
Ik maak de ruimte mijn ruimte
Waar zal ik slapen vannacht?
Kamertjes, trappetjes, overloopjes en caves
Sjouw met de meubels, verzet de tafel
Ik maak de ruimte mijn ruimte

Aanrijden
Aanrijden
het landschap
van mijn ziel
ontvouwt zich in veranderend
licht

De aarde van Bourgogne
De aarde blijft onbewogen – blijft die zij is
De aarde, de ziel van het landschap hier
Het landschap verandert nu bruin en geel en oranje,
De aarde blijft onbewogen – blijft die zij is
en rood en beukenrood en groen en kastanje bruingeel
en diep en lindelicht en vurig als een paard dat buiten mag
De aarde, de ziel van het landschap hier
De aarde blijft onbewogen – blijft die zij is

In het hotel
Beelden
buitelen dartel
over elkaar heen
Ze zoeken allemaal een
plek

Inspirerend
dit begin
van mijn thuisreis
Wat gaat er nog
komen?

Vol
belofte – leven
met zelfgemaakte kansen
Hoe mooi kan afstand
zijn

Tanken in Nazareth

Dat klinkt gek
Tanken in Nazareth
Er was wel een jongeman
Die me blij wenste: een plezant weekend
met onvervalste zachte Vlaamse spraak
Daarmee omwoof hij de grijze novemberregen
als met een gouden najaarsdeken.

Na mijn februari-retraite van vier weken in het landschap rondom Vézelay wissel ik mijn laatste vrije dagen van dit jaar in voor een mini-retraite in hetzelfde gebied, dezelfde omgeving, hetzelfde dorp, alleen een ander huis: nu het Schippershuis – naast het Boerenhuis, waar ik in het voorjaar verbleef.
Twee redenen: ik wil graag de ikonenschildercursus afmaken bij Anne-Marie Bonhomme en heb in mijn persoonlijke groei een moment van rust en bezinning nodig na een heftige, roerige en hectische tijd.
Elke dag vind je een berichtje over mijn belevenissen.