Op de heuvel van Taizé
lopen zo veel jongeren
Ze lachen, ze maken muziek
Ze huilen, ze lezen, ze studeren
Ze voelen, ze begrijpen en niet
Ze zoeken en maken plezier
Ze vinden, rouwen, en bouwen
De jongeren van Taizé
ze léven
net als jij
en ik
Categorie: Frankrijk-Vézelay 1
Van 23 januari t/m 20 februari 2010 mocht ik retraite houden in Saint Père sous Vézelay, aan de voet van de Middeleeuwse pelgrimsstad. Hartje winter wist ik het vuur in de haard brandend te houden bij 10 graden onder nul. Zo bleef ook mijn innerlijke vlam brandend door alle lieve mensen die ik mocht ontmoeten en door het eeuwige ruisen van het levende water van de Cure.
Bijna voorbij
Deel 1 van mijn retraite 2010 zit er bijna op.
De winter is nagenoeg voorbij. Mìjn winter is druk bezig plaats te maken voor het nieuwe leven van het voorjaar. Veel mensen hebben mij gesteund, berichten gestuurd, sommigen gebeld. Het was allemaal helend en richtinggevend, hoe dan ook en waar dan ook heen. Dank jullie wel voor alle liefde, alle steun, alle wensen.
Ik wil besluiten met twee dingen die ik ervaren heb:
Alle wegen leiden huiswaarts, je kunt je bestemming niet ontgaan.
En: je ontvangt alles wat je nodig hebt.
Binnenkort kun je een aantal foto’s op deze weblog verwachten. Het hele album kun je hier zien.
Liefs,
van Illa
Ikoon schilderen
Onder
toeziend oog
van Anne Marie
verschijnt stap voor stap
een ikoon
Ikoon
art sacré
net als muziek
de kunstenaar laat het
leven
Leven
spreekt door
klank en beeld
l’artiste n’est pas
important
Important
c’est ce que
l’image veut dire
la musique te raconte
La joie
Workshop Écriture Créative
Tu aimes écrire ce que tu penses? Tu voudrais écrire chaque jour tes expériences et tu ne sais pas où commencer? Tu voudrais écrire (et lire tes textes) ensemble?
MARDI
9 et 16 février 2010
16.00-17.30 h
SAINT PÈRE SOUS VÉZELAY
€ 15,- p.p. l’après-midi
Workshop Écriture Créative dans la basilique
Tu aimes écrire ce que tu vois? Tu voudrais dépeindre l’atmosphère de la basilique et ce que dit l’espace à toi? Tu voudrais écrire (et lire tes textes) ensemble?
MERCREDI
3 et 17 février 2010
16.00-17.00 h
Basilique Sainte Madeleine VÉZELAY
€ 10,- p.p. l’après-midi
Untitled
Op de akker
Ook
de akker
verwacht het voorjaar
hoog op de golvende heuvels
Ruimte
Ruimte
Vogels zingen
Fontette kijkt toe
De klokken van Madeleine
klinken
Klinken
de tonen
zwaar over het
land, de snaren gaan
trillen
Trillen
de lucht
de koude grond
tot warmte de voren
heelt.
Het grove werk gedaan
De akker omgeploegd
De voren netjes recht
Het grove werk gedaan
De zon komt het beschijnen
en Madeleine waakt
De akker omgeploegd
Het grove werk gedaan
(4 elfjes en een rondeel)
De winter ruimt het veld
Ik hang uit het raam
Ik hang uit het raam
boven de rivier
Ik zie de knoppen in de bomen
Ik hang uit het raam
Timmermansklanken over het water
Ergens wordt gezaagd
Boven de rivier
Ik hang uit het raam
(rondeel)
Drie eenden
Drie eenden drijven op de stroom
Ze gaan ontzettend hard
Een koddig gezicht
Drie eenden drijven op de stroom
Wèg zijn ze, uit het zicht
Alsof ze zonder gewicht het licht in te halen hebben
Ze gaan ontzettend hard
Drie eenden drijven op de stroom
De eenden lopen terug
De overzijde lokte
Teruggekeerd van hun expeditie
De eenden lopen terug
Welkom, roepen de hanen,
het was nog te gewaagd!
De overzijde lokte
De eenden lopen terug
(2 rondelen)
De winter ruimt het veld
Heerlijk
hier zitten
Ik hoef niets
Ik beschouw enkel maar
het leven binnen en buiten
Terug uit het klooster is alsof
ik de winter met zijn kou en
natte kleren heb achtergelaten op de heuvel. Nu
is de grens gelegd. De winter ruimt het veld
leeg. Wind, licht en adem mogen nu de rest doen.
(sneeuwbal)
Ter afsluiting van de winter nog één keer een sneeuwbal
Even
raakt vandaag
gisteren en morgen
Dìt is een grens
En déze voel ik goed
De werkman fluit zijn deuntje
Hij is iets nieuws aan ’t bouwen
De rivier snelt de hele dag voorbij
Ze is bezig de winter af te voeren
neemt alles mee wat niet meer nodig, groeien wil
alleen de berk blijft staan, standvastig en bot stilaan uit
(sneeuwbal)
Mijn paraplu
Hoe kleine onbeduidende gebeurtenissen een dag een gouden randje kunnen geven: woensdagmiddag was ik ook nog even naar de boekhandel van de zusters geweest. Net daarvoor had het geregend en had ik mijn paraplu tussen het handvat van mijn fototoestel gestoken. Toen ik uit de winkel kwam –waar de zuster heel gezellig weer praatte en giechelde – bemerkte ik op het terras achter de basiliek dat mijn plu verdwenen was. Ik vermoedde dat hij in de winkel was achtergebleven. Ik terug, maar la soeur had niets gevonden. Toen bedacht ze ineens, en ze had er ontzettend veel schik in: als je hem maar niet in La Cordelle hebt laten liggen! O nee, dat zou een eind afdalen en weer opklimmen zijn. In de Vival, de supermarkt had ik hem nog. Ze zou in ieder geval opletten. Toen ik ’s avonds in de mis aanschoof, kwam ze direct naar me toe: met de plu! “Il était à l’extérieur”, vertrouwde ze me toe (hij lag buiten!). Ik bedankte haar vriendelijk. In het verloop van de dienst kwam ze me regelmatig in het boekje aanwijzen waar ik kon vinden wat er gezongen werd. Of ze iets goed te maken had? Het zou kunnen. Vorige week had deze zuster mij zelf Maison St. Bernard aangeraden, en nu vroeg ze toen ik bij de kassa kwam: “Uit welk land komt u?”, waaruit ik vermoedde dat ze me niet meer herkende. Toen ik vertelde dat ik nu in het gastenverblijf was, ging er wat dagen, leek het. Al met al een dagelijkse gebeurtenis die toch mijn dag goud gaf.